bir sürü haller içinde...

19 Ekim 2017 Perşembe

Radikal Kararlar-Mucize değişimler

17. yaşımdan beri sıkı bir sigara tiryakisi oldum. Buradaki "sıkı" sözcüğünü miktardan bağımsız olarak kullanıyorum ki, miktar olarak kullanımımın çok arttığı veya önemli ölçüde azaldığı, hiç-tek sigara içmediğim zaman dilimleri (misal hamilelik, lise ve üniversitedeki yaz tatilleri vs.), hiç aklıma gelmeden çalıştığım saatler oldu. Ama ayrıca ağzımda yanan bir sigara varken yenisini yakmaya çalıştığım, 1 saatte 1 paket sigarayı
bitirdiğim, sigara bulamadığım için izmarit içtiğim de oldu (yurtta kalıyordum ben :( kinamayin a dostlar), hatta belki plesebo etkisi ile rahatlarım diye boş kağıdı yakıp içmeye çalıştığım (yurt yurt :( da oldu.
Ama tiryakiliğimi koyu' laştıran mesele bunların çok dışında kafamdaki bir şeydi. Ben sigara tiryakisi olmayı yücelttim hep. Evet tüm tiryakiler sigaraya gerçek dışı da olsa bir mana vermek zorundadır, bir keyif, bir farklılık, bir değer atfetmeli ve buna en çok kendileri inanmalıdır, ama benim sigara ile ilişkimde bunun biraz ötesinde bir şey vardı. Mesela hamilelik dahil sigara içmediğim hiçbir dönem sigarayı bırakayım diye bir düşünce geçmedi aklımdan, hiçbir  yakinimin, arkadaşımın ve hatta sevgili kocamın sigarayı bırakmasını desteklemedim, tersine bana ihanet ediyormuş gibi hissederek öfke ve uzaklaşma içine girdim. Sigara düşmanlığı faşisti herkesten uzak durdum, evimde sigara içemezsin diyenin evine gitmedim, kendimi 20 yıldır her yerde, herkese böyle kabul ettirip bunu karakterimin bir parçası yaptım.
Yani şöyle bir hayatima, çevreme bakınca beni sigarasız tanıyan kişi sayısının akraba ve aile bireylerini dışarda tutarsam bir elin parmaklarını geçmediği ve bunların​ içinde kocam ve çocuğumun da bulunmadığı, en yakınlarımın beni, oturuşumu, duruşumu, konuşmamı, gülmemi, ağlamamı, kızmamı ve hatta kokumu bu şekilde, sigara ile birlikte tanımlayacaklari daha da önemlisi benim kendimi böyle tanımladiğım bir dünya içinde yaşadığım ve bunun dışına çıkmak için en ufak bir arzu, bir düşünce, bir plan geliştirmediğim doğrudur.
Sonra ne oldu? Ay vallahi bilmiyorum. Kafama bişey mi düştü, rüyama ak sakallı dede mı girdi, Ulaş'ın ajitasyonları mı etkiledi hiçbir fikrim yok ama sonunda 2 yıldır evde duran annem için aldığım "sigarayı bırakmanın kolay yolu" isimli kitaba başladım. Aslında kitabın bana bildiklerim dışında pek bir şey söyleyeceğini düşünmüyordum, zira bir psikolog ve adli bilimler doktoru olarak bağımlılık ve yoksunluk ve bağlantılar ve ötesinde oldukça bilgi sahibiydim.

Kitap da bu işte merak edenler için.

Neyse aslında tahmin ettiğim gibi de oldu, yani benim Allen amcaya bunu da ekle diyebileceğim şeyler var mesela ama kitap bana sigara üzerinde düşünme ve korkuların normalliğini, bendekilerin bile (başarısızlık, kaybetme vs.) pek çok kişi tarafından paylaşıldığını öğrenmek bir rahatlama yarattı.
Neyse efendim çok uzattım ben bu kitabı bitirmek konusunda şüphe ve korkular içinde kıvrana kıvrana yaklaşık 2haftada bitirdim (aslında 1saatte bitecek kitap) ve dedim ki "peki kaybedecek neyin var hadi yap bir çılgınlık biraz da bunu yaşa" (valla böyle dedim).
Ben ki "ölcez diye sigara da mı içmeyecez" diyen ben, ben ki tüm hesaplarını, tüm planlarını şurada bi sigara içelim de diye çizen ben bir anda şunu fark ettim ki ben bu meretten -artik- eskisi gibi zevk almıyorum belki önceden de almıyorum bilmiyorum ama eskisi gibi değil işte dediğim gibi belki aksacli dede belki bir saksı etkisi ama fark ettim ki hazırım asla ve kat'a bitti demesem de bir deneyebilirsin dedim kendime ve 3.gunun sonunda bu iş bitti tekrar istemiyorum dedim. 
2.gun pişmanlık ve kuşkular içinde ne yapıyorum neden yapıyorum diyordum oysa. Biri git bir sigara iç dese koşa koşa gidebilirdim belki. Bilmiyorum ki. Belki ruhumun ihtiyacı olan yeni bir challenge'tı, belki gerçekten işlevselliğini yitirmesi idi nikotinin -hiç oldu mu acaba? Neyse zaman zaman eski alışkanlıklar, yerleşmiş davranimlar nedeniyle amaçsızca çantamı kurcalayıp sigara aradığımı fark ederek gülmeye başlasam da artık gerçekten sigara ihtiyacım olmadığını sadece nöronlar arasindaki bağlantılarla parlayıp sönen bir kaç çağrışım ışığı olduğunu biliyorum ve bağımlılık dediğimiz şeyin maddenin çok ötesinde etkileri olduğunu bu sefer gerçekten görüyorum. 
Velhasılı kelam sigara içmeyen bir insan olarak yaşamanın sigara içen bir insan olarak yaşamaktan pek çok bakımdan daha kolay, daha rahat ve daha ekonomik olduğunu fark ediyorum. 2. gün sigara içmeden gecirdikten sonra şimdi diyorum ki bunu atlattın şimdi yeniden içersen yazık değil mi o çektiğine. Yeniden başlamassam işte ondan başlamam. 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Teşekkürler....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...