emziğe veda

Buralarda olmadığım son 1 ayda çok bi işler başardık.. Çoook şeyleri atlattık sevgili okur...

Emziği pek çoklarının aksine sorun olarak gör-e-miyordum.. Evet doğru konuşma gelişimi engelleyen, diş yapısında arızalar çıkaran bir durum amaaaa..

Ama Ulaş bebekliğinden beri emziği sadece uyku saatinde alıyor ve tüm çocuklar gibi uyuduğunda atıyordu.. Yani günde iki kere -uzun zamandır- toplam emzik emme süresi de 1-2 saati bulmuyordu.. Konuşma önünde bir engel değildi benim gözümde.. Konuşmamasının tek nedeni gerek görmemesiydi bence ;))

Ama son zamanlardaki emziğe düşkünlüğü, emzik emmek için uyuyacağını iddia etmesi, kaçıp kaçıp odasında emip (2 dakika canım) yanımıza geri gelmesi falan sinirimi bozmaya başlamıştı.. Şu düğün işleri bitsin, yerleşik hayata geçelim, ben izne ayrılayım bu iş biter diyordum.. Ama işin doğrusu korkuyordum.. Arızada tavan yaparsa, uyumazsa, benim melekler gibi uyuyan yatağına yapıp bana baybay yapan yapan yavrum başka şeylere sararsa gibi gibi endişeler içindeydim..

Oyun hamuru kullanım alanları :))

Ama 2 yıllık annelik hayatımda -hele de bu emzik sürecinde- anladım ki ben rahatsam o da rahat.. Ben arıza çıkar mı dediğimde çıkıyor. Yok beee ne arızası dersem çıkmıyor.. :))

Neyse düğün telaşımızın ve göçebeliğimizin hemen öncesi bir gün Ulaş uyandı çorbasını içiriyorum.. Bir yandan da konuşuyoruz... Memmeee dedi.. Emziği halen elinde.. Başladım propagandaya.. Annecim sen artık büyüdün, abiii?? evet annecim abi oldun, emziğe artık ihtiyacın yok vırdıdavıdı.. Bu arada peluş oyuncağını istedi verdim sor bakalım o emzik emiyormuymuş dedim, kendi cevap vermeye başladı ben oyuncakla oynarken, yok!! peki emzikler nereye gidiyormuş artık ihtiyaç kalmayınca, paaaka.. Aaaaa Ulaş'ın emziği de parka mı gidecek hı-hııı deyip fırlattı emziği, istersen dedim bu emziği parka gönderelim biz sana abi oyuncağı alalım.. Aslında aklımda pepeenin peluşlarından almak var ama kararsızım, bir bağımlılığın yerine başka birini koymak istemiyorum.. Tamam dedik anlaştık.. Yemek yiyip çıktık oyuncak almaya büyük bir uçak beğendi aldık geldik, bu arada Önder de yanımıza geldi ona da anlattık emziğin parka gideceğini Ulaş'ın artık büyüdüğünü ve ona ihtiyacı kalmadığını falan.. Ama aslında hiç aklımda olmayan bir zaman her an dönebilirim geceki performansına bağlı :))

Neyse yemek oyun derkeeeen uyku saati geldi, alışkanlığı üzere diş fırçalayıp yatağa giderken memee dedi meme parka gitti yaa dedim biraz mızıldandı, uçağını al bak bu geldi dedim onu fırlatıp attı, yattı, süt vereyim dedim verdim.. Yok yattığı yerden bana baybay yapan çocuk nerdeee??? Mızıl mızıl ağlıyor meme de meme.. Ama ağlama temposu ve tonu dönmeme neden olacak kadar değil, biraz daha bekle diyorum kendime ve sürekli konuşuyorum.. Neyse baktım olmuyor gidip memeyi kestim baban gitsin parktan alsın dedim.. Biraz sonra Önder kesik emziği getirdi.. Daha görür görmez yaygara (yedekte 2 tane sağlam var ama :)) Bozulmuş parka gidince o da büyüdü dedik.. Biraz mızıldama ağlama falan.. Yanımda otur dedi sonunda kabullenip, tamam dedim oturdum, uyudu.. Gece uyanmadan sabaha kadar..

1 hafta kadar (bu arada yer değiştirdik ettik) her emzik dediğinde kesik emziği verdim.. Ama yer mi yeni nesil çucuğu :)) Öbür emzikleri arıyor dolapta, bulamadı tabi.. Ve kabullendi..

Hatta daha 3. gün falan Önder'in önceden aldığı ve büyük geldiği için giydirmediğim bir pantalonu deniyoruz.. Pantalon cuk diye oldu.. Aaaa benim oğlum büyümüş dedi Önder, abiii?? evet abi olmuş.. Hı-hıı, meme okk :))

Bu sene veda senesi.. Önce meme, sonra emzik, şimdi de bez!!! Çok travmatik ve yorucu bir yıl.. Ama yine her zaman olduğu gibi birbirimize güvendikçe çok da sorun olmadan halloluyor.. Olacak da :)) Ulaş'ın ikna olabiletisi yüksek ama güzelce anlatmak lazım ve kararlılık şart.. Geri dönmeyi düşünürken bile şimdi olmazsa ne zaman dedim hep kendime madem konuştuk böyle dönmeyelim dedim.. Ve o ağlayıp bana sarıldıkça, evet annecim haklısın dedim hep.. Çünkü haklıydı.. Uyuyamamakta, sevdiğini aramakta haklıydı.. Ve ben ona sarılıp haklısın çok zor bişey dedikçe onu anladığımı hissetti.. Anlıyor ama demekki böyle dedi.. Yokladı arada.. sordu.. Ama büyümüşlerdi emzik de Ulaş da artık ayrılma vakti gelmişti.. Kabul etti.. Büyüdüğü için kazandığı şeyleri hatırlattım (çikolata, oyuncak vs..) büyümek kötü bir şey de değildi.. İlk 3-4 gece her gece konuşa konuşa uyudu.. Sarıldı mızıldadı.. isteklerine -büyük ölçüde- boyun eğdim..

Şimdi???

Şimdi, yine bana baybay yatıp yatıyor.. Üstelik birkaç gecedir bezsiz.. :)) Sıradaki??????